Onze club wordt gedragen door een heleboel vrijwilligers: onze toppers! Met een club van bijna 2.400 leden kan het ook niet anders dat er heel veel handen betrokken zijn bij het reilen en zeilen. De komende tijd zullen we jullie kennis laten maken met een aantal van hen. Meer interviews vind je hier.

Vertel eens, wie ben je?
Ik ben Claudia, 40 jaar, en ben getrouwd met Ewout. We hebben samen 3 kinderen, die alle drie bij HC Rotterdam spelen. Louke & Mijntje spelen samen in MD1, en Floor speelt in M6E1. Zelf ben ik geen hockeyer, nooit gedaan. Ik heb zelf ook het gevoel dat ik het balinzicht van een garnaal heb. Maar ik ben wel vaak op de club te vinden.

Wat doe je voor HC Rotterdam?
Ik ben drie jaar lijncoördinator geweest bij de mini’s en ik ben nu bestuurslid voor de jeugd. Daarnaast ben ik ook de teammanager voor MD1, dat heb ik in het verleden wel vaker gedaan.

Ik ben er een beetje ingerold toen mijn middelste dochter in een team kwam met alleen klasgenootjes. Ik vond het juist zo leuk dat ze op hockey in contact zou komen met andere vriendinnetjes, en dat was nu dus niet het geval. Bij navraag bleek dat ook tegen de reglementen te zijn, maar het vrijwilligersteam kwam mensen tekort. Toen heb ik maar besloten het jaar erna mee te helpen, en dat heb ik dus niet meer losgelaten! Daarna kwam het teammanagement en het bestuur erbij.

Ik realiseer me terdege dat het voor een bestuurslid maf is dat je niet zelf hockeyt, maar dit is niet per se nodig. We hebben veel hockey technische mensen, het is juist heel belangrijk om onderling goed te communiceren. Doordat ik de hockeyervaring niet heb, ga ik heel onderzoekend te werk. Ik vraag om advies, vraag anderen hoe zij iets aan zouden pakken. Omdat ik het zelf niet weet, moet ik wel op zoek naar de gemene deler of de consensus om de juiste beslissingen te maken of adviezen te geven.

Waarom ben je zo actief op de club, wat drijft je daarin?
Allereerst haal ik heel veel plezier uit de club. Ik mis in deze Coronatijden nog het meest de structuur op zaterdag, van de wekker die netietsje te vroeg gaat, en dat je dan met andere ouders met een kop koffie langs de lijn staat wakker te worden. Met een beetje geluk naast een niet al te nat veld… Heerlijk ook om op zondag met de kinderen naar de club te gaan, dat zij langs de velden hun vriendjes tegenkomen en ik lekker op de tribune even tot mezelf kan komen.

Daarnaast vind ik ook dat je voor een club die zoveel leden heeft, die niet anders kan dan op vrijwilligers draaien, dan moet je zelf ook de handschoen oppakken. Niks zo frustrerend als langs de zijlijn roepen dat het allemaal beter moet en dan geen zin hebben als er iets nodig is. Ik vind ook dat het er een beetje bij hoort als je drie kinderen hebt, die met zoveel plezier op de club spelen. En, ook niet onbelangrijk, de bestuursvergaderingen zijn ook altijd heel erg gezellig en gevuld met slechte grappen.

Waar kijk je met de meeste trots op terug?
Ik heb pas sinds deze zomer deze rol, maar ik vond de Get Ready Day zo leuk. Je ziet al die kinderen enthousiast meedoen met de warming-up, zo leuk om te zien dat kinderen hier zoveel plezier van hadden. Dat zo’n evenementencommissie de dag zo uit de grond stampt. Daar word ik echt blij van. 

Ik word er ook blij van om te zien dat de jeugd kan blijven trainen, kan blijven spelen op het veld en even in de zaal. Ik ben trots op iedereen, die zich als vrijwilliger inzet en echt hart heeft voor de club. En dan zie ik ook ouders uit een team die niet echt een vrijwilligerstaak oppakken, maar die altijd rijden, die er altijd zijn, positief en blij naast het veld staan, een briljant verslag van de wedstrijd in de app-groep delen. Voor al die mensen die een positieve bijdrage brengen, daar heb ik een warm hart voor.

Als je aan HC Rotterdam denkt, waar denk je dan aan?
Ik denk met name aan 3 blije meisjes in groen-witte tenuetjes, die met blonde staartjes boven op hun hoofd met plezier naar de club gaan en altijd met een ander vriendinnetje thuiskomen. Echt de gezelligheid. En ik mis de biertjes!